Kültür 10 |
Geleneksel Süryani ailesinde ve özelikle anavatanda yemeği çoğunlukla kadınlar pişirir. Yemek Tfayo denen, tencerenin yerleştirildiği iki taş arasına yapılmış açık ateş üzerinde pişirilirdi. Erkekler ise çiftçilik ile uğraşırlardı. Aynı zamanda ava da giderlerdi. Bahar aylarında hayvanlar kurban edilirdi. Etlerin kesilmesi, dilimlere ayrılmasından sonra kadınlar bir kısmını saklardı ki yılın geri kalan zamanında da bu etlerden yemek yapılabilsin. Günlük tüketilen yemeklerde her zaman et kullanılmazdı. Bu durum balık için de geçerliydi, çünkü balık Turabdin’de kolay bulunabilen bir gıda değildi. İnsanlar mevsimsel ve bölgesel yetişen sebze ve meyveleri tüketirdi. Kutle ve Apraxe geleneksel Süryani yemeklerine en güzel örneklerdendir. Kadınlar tarafından yapılması, hazırlanma süreci uzun zaman alır, ama bu yemekler aileyi biraraya getirir. Ekmek ise Tanuro denen geleneksel kil fırınlarında pişirilirdi. Turabdin’de tanuro adı verilen bu kilden yapılan fırınlar yerin altında yuvarlak şekilde bulunur; alt kısmındaki delik ve üst kısmında açılan kısım mevcuttur. Fırının duvarına yapışan hamur bir tahta kürek yardımıyla alınır. Bu ekmeğin tadına doyum olmaz; çok ama çok gevrek ve lezzetlidir. Yemek hakkında bir deyiş vardır: U muklo d adyawma ṭraye l ramḥël w lo u šuġlo yani „bugünün yemeğini yarına bırak ama işini değil“. |