Yazma sisteminin karakteristik özellikleri |
1. Süryanice bir yazıda, Latin harfleriyle bir sesli harfle başlayan tüm kelimeler /Olaf ܐ/, ile yazılır.
aṯro | anavatan, yurt, ülke | ܐܰܬ̣ܪܐ |
ono | ben | ܐܳܢܐ |
ëšmo | isim | ܐܷܫܡܐ |
emo | anne | ܐܶܡܐ |
iḏo | el | ܐܝܕ݂ܐ |
ucdo | şimdi | ܐܘܥܕܐ |
2. Kelime sonundaki /o/ sesli harfi bir sözcüğün sonunda sürekli /Olaf ܐ/ olarak sesli işareti /Zqofo ܳ / olmadan ifade edilecektir. Aşağıdaki örneklere bakınız.
3. Kelime sonundaki /a/ ve /e/ sesli harfleri /Olaf ܐ/ gibi ifade edilir ve sırasıyla /a/ için /Ftoḥo ܰ / ve /e/ içinse /Rboṣo ܶ / sesli işaretleri gelir:
bote | evler | ܒܳܬܶܐ |
niše | hanımlar | ܢܝܫܶܐ |
bira | bira | ܒܝܪܰܐ |
Holanda | Hollanda | ܗܳܠܰܢܕܰܐ |
Kelimenin sonunda duran /a/ ve /e/ sesli harfleri aynı zamanda kişisel sonlandırma veya pronominal sonek için de durabilir. Bu durumda mevcut yazı sistemindeki /He ܗ/ harfi ilgili sesli işareti ile kullanılacaktır:
grëšle | o çekti (eril) | ܓܪܷܫܠܶܗ |
grëšla | o çekti (dişil) | ܓܪܷܫܠܰܗ |
babe | onun babası (o-eril) | ܒܰܒܶܗ |
baba | onun babası (o-dişil) | ܒܰܒܰܗ |
4. Vurgunun konması
Süryanice’de kural olarak sondan bir önceki hedefteki heceye vurgu gelir. Artikel birleşik bir ton oluşturmak için ait olduğu isimle birlikte çalışır ve böylece ana sesi taşır.
5. Büyükharf kullanımı
Süryanice’de yazım sırasında harflerin büyük harfle yazımı yapılmaz. Latince yazımda, bir dönem veya iki nokta üst üste ardından gelen herhangi bir kelimenin ilk harfi için büyük harf kullanılabilir. Bunun haricinde, İngilizce'de olduğu gibi, sadece özel isimler büyük harfle yazılır.
6. Birleştirmeli yazım / Ligatür
Süryanice yazımlarda, ligatür harfler denilen ve öğrenilmesi gereken çeşitli harf bağlantıları vardır. En yaygın olanları şunlardır:
L + Olaf | ܠܐ | ـܠـ + ܐ |
L + L | ܠܠـ / ـܠܠ | ܠ + ܠ |
Olaf + L | ܐܠـ | ܐ + ܠ |