Turabdin’de Süryanilerin pek çoğu çiftçiydi ve gıdalarını kendilerini üretirdi. Çiftçilerin ailenin yaşadığı evin tamamında olmayan çeşitli arazileri vardı. Araziler köyün geniş çevresinde idi. Genellikle, her ailenin kendine has üzüm bağları vardı, farklı türde tahıllar, kavun, salatalık, nohut ve mercimek yetiştirdiler. Üzümden ayrıca şurup, kuru üzüm ve coliqe, bastiq ve ḥalile gibi tatlı ürünler üretti. Aile çiftlikteki tüm işleri tek başlarına yapamazlarsa mevsimlik çalışanlar kiralarlardı. Ve çok fazla şey ürettiyseler, başka bir şey almak için piyasada satarlardı. Kadınlar ayrıca yoğurt yapıp ve en yakın kasabada pazarlarlardı. Köylüler için ticaret için en yakın kasabaya gidip, gerekli alışverişi yapıp eve dönmek yaygındı.

Aşağıdaki deyiş, kişinin yanlış zamanda yaptığı seçime bir uyarı olarak düşünülebilir: Tërto me margo lo šuqlat w kalo me mëštuṯo lo ṭëlbat yani şöyle der „otlaktan inek satın alma ve düğünden gelin isteme“.